شهریار! قدردان باش!

       شهریار! دعا ودعوای استاد هردو نعمت است، قدردان باش! این که ببار نشینی و پله های موفقیت را طی کنی بی آنکه وامدار عوامل آن باشی ارزشمند نیست که هیچ بلکه بعضاًً آفت نیز تلقی می گردد. اگرچه تلاش، پایداری وپشتکار از رموز اصلی رشد است اما شک نکنیم که موفقیت ما مرهون رنج دیگران است.

رنجی که برای« شدن» ما هزینه شد و اگر آن را به حساب نیاوریم حتماًً نشدیم. دعا ودعوا، هر دو رنجی است که برای ما کشیده شد و نعمتی است که به ما رسید.

آقای دایی! مایلی کهن استاد شماست کسی که بیش از دیگران متحمل رنج «شدن» شما شد و نقد شما حق اوست. 

...و شهریار! قدردان باش!