به عنوان یک ناظر وقایع ورزشی ازحضور پژمان راهبر دربرنامه "صبج عالی بخیر" سیما خوشحال شدم و با توجه به نوگرایی و توانایی حضرتشان از وی انتظار بیشتری داشتم که لامحال تاکنون برآورده نشدکه هیچ بلکه امروز نیز باعث تعجب شد. وی در مواجهه با رئیس فوتبال آنی نبود که باید می بود. پژمان باید بداند که بیشتر از رئیس می داند که می داند و بهتر از رئیس می فهمد که می فهمد. او و همه خبرنگاران وگزارشگران باید بدانند که چشمان بیدار جامعه خویشند و مسئول درست عمل کردن مسئولین. پژمان باهوش تفاوت " سه چارتا وهف هشتا "را می داند و" تشکراز گذشتگان " را متوجه می شود.
پژمان! قَدرت را بدان و صبج عالی بخیر.
در حاشیه پخش زنده بازی پرتقال- ترکیه و در بگو مگوهای پس از بازی که اتفاقاً به جهت آموزشی بودن آن برای خلق الله، از مباحث مورد علاقه نگارنده نیز می باشد، مجری جاودانی سوالی طرح می کند که با توجه به وضعیت جدید اروپا و اتحاد کشورهای اروپایی آیا بازی ها همچنان از جذابیت لازم برخوردارند؟و دیگران هریک به این سوال پاسخی دادند نا بجا که ارتباط چندانی به سوال بجای مجری نداشت. حال آنکه برای این سوال مهم پاسخ ساده ای وجود دارد و آن این که رقابت در تیم های یک محله که ممکن است جزء کوچکترین واحد تفسیمات کشوری نیز محسوب نگردد معنی دار است چه رسد بین کشورهای اروپایی و این یعنی سوال مهم با پاسخی ساده .
تریبون بدستان باید بدانند سخنان ساده با استدلالی روشن برای مخاطبانشان جذابیت بیشتری دارد تا ریسمانی را به آسمانی بافتن.
یاران دوتیم برای جدال در برابرهم صف کشیدند. با شروع بازی بازیکنان همچون سربازی در اختیار فرمانده، برای پیروزی تلاش کردند و جنگیدند. آلمان – لهستان. آلمان با یارانی درمقابل سرزمین پدری، پودلسکی وکلوزه. همکاری آن دو، پاس کلوزه، گل پودلسکی، شادی کم رنگ زننده گل واشکی که برگو نه اش جاری می شود و ندایی که
« به سرزمین پدری ات احترام بگذار، سرباز!».